Wybory do Europarlamentu. Osiągnięcia i wyzwania, przed jakimi stanął Parlament Europejski od 2019 roku

Ostatnie pięć lat było dla Parlamentu Europejskiego okresem intensywnej aktywności i wyzwań. Od 2019 roku posłowie do PE stawali przed licznymi problemami politycznymi, podejmując wysiłki w celu realizacji obietnic i reagując na zmieniające się realia społeczne i polityczne. Choć wiele zostało osiągnięte, nie brakowało też kontrowersji i niepowodzeń.

Pierwszym kluczowym obszarem działalności Parlamentu Europejskiego była walka ze zmianami klimatycznymi. Pojawienie się tak zwanej „zielonej fali” i naciski młodych aktywistów klimatycznych spowodowały zwiększenie uwagi na ten temat. W 2019 roku UE ogłosiła ambitne cele redukcji emisji gazów cieplarnianych oraz neutralności emisyjnej do 2050 roku. Od tego czasu Parlament Europejski angażował się w negocjacje dotyczące licznych przepisów mających na celu realizację tych obietnic.

– Parlament Europejski udowodnił, że jest doświadczonym prawodawcą, jeśli chodzi o politykę ochrony środowiska – podkreśla Peggy Corlin, szefowa brukselskiego biura think tanku Fundacji Roberta Schumana.

Jednakże, mimo wysiłków, nie wszystkie propozycje cieszyły się równie dużym poparciem. Kontrowersje budziły zwłaszcza zmiany w przepisach dotyczących rolnictwa ekologicznego oraz przywrócenia zniszczonej przyrody do dobrego stanu ekologicznego. Niektóre propozycje zostały znacznie złagodzone podczas negocjacji, co spotkało się z krytyką ze strony aktywistów klimatycznych.

Innym ważnym obszarem działalności PE była walka o kontrolę nad potęgą dużych firm technologicznych. W ostatnich latach UE przyjęła szereg przepisów mających na celu regulację działalności platform internetowych oraz ograniczenie wpływu sztucznej inteligencji.

Nowe przepisy nakładają na platformy internetowe obowiązek aktywnego przeciwdziałania szkodliwym treściom. Parlament Europejski intensywnie wykorzystywał swoje uprawnienia w celu wywarcia presji na te firmy.

Andrea Renda, dyrektor ds. badań w Centre for European Policy Studies, zauważa, że PE odegrał kluczową rolę w zaostrzeniu przepisów regulujących działania sztucznej inteligencji.

Mimo tych wysiłków, egzekwowanie prawa może być jednak trudne, ponieważ każdy akt prawny kryje w sobie różne procedury.

Polityka migracyjna i azylowa UE była przedmiotem długotrwałych debat i dyskusji. W kwietniu tego roku Parlament Europejski ostatecznie zatwierdził reformę polityki migracyjnej, co spotkało się z mieszanymi reakcjami.

Zgodnie z nowymi zasadami, kraje UE muszą przyjąć ustaloną część migrantów lub wypłacić rekompensatę innym państwom przyjmującym. Ponadto, osoby ubiegające się o azyl będą oceniane na podstawie prawdopodobieństwa pozytywnego rozpatrzenia ich wniosku.

Helena Hahn, analityk ds. migracji w European Policy Centre, podkreśla, że reforma ta, choć została uznana za sukces z punktu widzenia legislacyjnego, spotkała się z rozczarowaniem wielu rządów.

W ostatnich latach Parlament Europejski podejmował również wysiłki w celu zwiększenia ochrony demokracji i przejrzystości instytucji unijnych. Wzmocniono ochronę sygnalistów oraz zaostrzono zasady przejrzystości dla europosłów.

Jednakże, serie skandali związanych z próbami ingerencji ze strony państw spoza UE wciąż stawiają pod znakiem zapytania stabilność demokracji w Unii. Dochodzenia w sprawie domniemanych prób ingerencji, jak „Katargate”, podejrzana rosyjska operacja propagandowa czy aresztowanie pracownika niemieckiego europosła pod zarzutem szpiegostwa na rzecz Chin stawiają poważne pytania co do bezpieczeństwa i integralności instytucji unijnych.

Parlament Europejski podjął się także walki o wsparcie dla Ukrainy oraz zaostrzenie sankcji wobec Rosji. Niemniej jednak, w kontekście polityki zagranicznej, jego wpływ jest ograniczony, a decyzje podejmują rządy państw członkowskich UE.

W ostatecznym rozrachunku Parlament Europejski ma ograniczoną bezpośrednią władzę w zakresie polityki zagranicznej. Decyzje w tym obszarze są podejmowane przez rządy państw członkowskich UE. Niemniej jednak europosłowie konsekwentnie domagają się większego wpływu, argumentując, że są bezpośrednio wybierani przez obywateli państw unijnych do reprezentowania ich interesów w Parlamencie Europejskim.

Nie wszystkim politykom unijnym przyświeca jednak ten sam priorytet. Nicola Procaccini, przewodniczący prawicowo-nacjonalistycznej grupy ECR, podkreśla konieczność szacunku dla decyzji podejmowanych przez rządy państw członkowskich UE, które stanowią prawdziwych reprezentantów obywateli. W kontekście zbliżających się wyborów do Parlamentu Europejskiego, partie od centroprawicy po skrajną prawicę, w tym partia Procacciniego, prawdopodobnie będą zdobywać poparcie kosztem centrum i lewicy.

Jesteśmy na Google News. Dołącz do nas i śledź Portal i.pl codziennie. Obserwuj i.pl!

Źródło: dw.com